عشق در شعر فارسي – مرتضي كيوان هاشمي

بدون عشق، حتي قطره هم ناياب مي گردد 
بدون عشق، روي چشم بيش از خط مويي نيست 
به نام عشق، ابرو گوشه محراب مي گردد
به نام عشق، خسرو سر فرود آرد به شيريني 
رخ دلدار در گيسو، شب مهتاب مي گردد
به نام عشق، لب ها لعل و دلها خون و نرگس مست 
نگه در شيشه ي چشمي، شراب ناب مي گردد
بدون عشق، در گهواره ها طفلي نمي خندد
به نام عشق، مادر تا سحر بي خواب مي گردد
بدون عشق، شاعر شعر جانسوزي نمي گويد 
بدون عشق، آتش از خجالت آب مي گردد
بدون عشق، بلبل يك غزل از بر نمي خواند 
به نام عشق، با بوي گلي بي تاب مي گردد 
يتيمي آسمان جل را به «كيوان» مي رساند، عشق 
غبار و ذرهاي، خورشيد عالمتاب مي گردد .

 ***************************